لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: پژوهش حاضر برای برسی تاثیر ورزش صبحگاهی در کاهش پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر انجام شده است.روش: به منظور انتخاب نمونه های مورد مطالعه یک آموزشگاه به شیوه در دسترس انتخاب و دانش آموزان آن با استفاده از آزمون پرخاشگری زاهدی فر مورد غربال گری قرار گرفتند. بدین وسیله 14 دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر پرخاشگر 17-9 ساله انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. پژوهش به نتیجه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری انجام شد. برای تحلیل داده ها از روش اندازه گیری مکرر استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان دادند که اجرای برنامه ورزش صبحگاهی به طور معناداری پرخاشگری آزمودنی ها را کاهش داده است و بعد از یک ماه پیگیری نیز آشکار شد که نتایج به دست آمده پایدار مانده اند. نتیجه گیری: ورزش صبحگاهی در مدارس کودکان کم توان ذهنی، پرخاشگری آنها را کاهش می دهد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات ادراکی حرکتی بر رشد اجتماعی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. بدین منظور، 24 کودک دختر و پسر (گروه تجربی 12 نفر و گروه کنترل 12 نفر) کم توان ذهنی آموزش پذیر شهر اصفهان (میانگین سنی 8.80±1.22 سال و ضریب هوشی 66.73±1.92) به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان بر اساس ضریب هوشی ثبت شده و عملکرد خود در پرسش نامه رشد اجتماعی (پرسش نامه رشد اجتماعی وایلند) هم سان گشته و در گروه های تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه 45 دقیقه ای و درمجموع، 24 جلسه در برنامه تمرینات ادراکی حرکتی شرکت نمود و گروه کنترل به فعالیت های روزمره خود پرداخت. شایان ذکر است که جمع آوری اطلاعات شرکت کنندگان به شکل پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت و به منظور مقایسه دو گروه از روش آماری تحیل کوواریانس استفاده گردید (P<0.05). نتایج نشان می دهد که بین عملکرد دو گروه تجربی و کنترل در رشد اجتماعی کلی تفاوت معنادار به لحاظ آماری وجود دارد (P=0.004)، بنابراین، می توان گفت تمرینات ادراکی حرکتی می تواند برنامه مناسبی جهت افزایش رشد اجتماعی کودکان کم توان ذهنی باشد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه اثر بازی های انفرادی و گروهی بر توجه و حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. بدین منظور، 36 دانش آموز کم توان ذهنی از میان دانش آموزان مدرسه استثنایی "اندیشه" استان قزوین (با دامنه سنی تقویمی هشت تا 15 سال، سن عقلی هفت تا 10 سال، ضریب هوشی 50 تا70) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به سه گروه کنترل، بازی های انفرادی و بازی های گروهی تقسیم گردیدند. طرح این پژوهش نیمه تجربی بوده و به صورت پیش آزمون پس آزمون اجرا شده است. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام و کسلر کودکان (حافظه کوتاه مدت) جمع آوری شده و با استفاده از تحلیل کوواریانس با سطح معناداری (P<0.05) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که بازی های گروهی و انفرادی اثر معناداری بر حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر دارد، بنابراین، در برنامه ریزی های آموزشی برای این کودکان می توان از بازی های حرکتی در دو مدل گروهی و انفرادی جهت تقویت حافظه کوتاه مدت استفاده کرد.

مقدمه و هدف: افزایش عملکرد شناختی و حرکتی از اهداف مهم است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرین ریتمیک بر حافظه و توجه کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. روش شناسی: این پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. به این منظور 20 کودک 7 تا 10 ساله از بین 600 دانش آموز مدارس ابتدایی شهر تبریز به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. آن ها در دو گروه تمرین ریتمیک و گروه کنترل بر اساس سن و بهره هوشی همتاسازی شدند. برنامه به صورت 18 جلسه و هر هفته دو جلسه و هر جلسه 45 دقیقه انجام گرفت. قبل از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه پرسشنامه ی عصب روانشناختی کانرز 2004 توسط والدین آنان تکمیل شد. در این تحقیق از تی وابسته و مستقل با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه تمرین ریتمیک پس از اتمام دوره مداخله در کارکرد حافظه (p= 0. 002) و توجه (p= 0. 001) با توجه به میانگین ها نسبت به گروه کنترل بهتر بود. نتیجه گیری: با توجه به برتری گروه تمرین ریتمیک در کارکرد حافظه و توجه، پیشنهاد می گردد حرکات ریتمیک در برنامه ی کلاس های تربیت بدنی، فوق برنامه و منزل استفاده شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: کودکان کم توان ذهنی از جمله افرادی هستند که به علت شرایط ذهنی و روانی ویژه در مقایسه با افراد سالم تحرک کمتری داشته و به همین علت دچار ضعف های جسمانی - حرکتی می شوند. هدف از این پژوهش مطالعه تاثیر هشت هفته تمرینات ریباند بر تعادل ایستا و پویای کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود.مواد و روش ها: روش مطالعه نیمه تجربی و تعداد 30 نفر از دانش آموزان پسر 7 تا 11 ساله مدارس استثنایی شهرستان لردگان با میانگین سنی (8.46±1.27) و بهره هوشی 50 تا 70 (62.10±5.88) به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و بر اساس هوشبهر به طور تصادفی جفت شده در دو گروه 15 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل ایستا از زیر آزمون تعادلی قابلیت حرکتی بروئینینکس - اوزرتسکی استفاده شد. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای سه جلسه 45 دقیقه ای تمرینات ریباند را انجام دادند. همچنین در پایان دوره پس آزمون به عمل آمد. از تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر استفاده شد و سطح معنی داری 0.05 محاسبه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین رکورد آزمون تعادل ایستا در پیش آزمون در دو گروه به ترتیب 5.44 و 6.86 ثانیه بود و در پس آزمون این میزان به ترتیب به 6.92 و 7.15 ثانیه رسید. همچنین میانگین تعادل پویا در پیش آزمون در دو گروه به ترتیب 3.42 و 4.37 گام بود که در پس آزمون این میزان به ترتیب به 4.64 و 4.28 گام رسید. یافته ها بیانگر تاثیر مثبت تمرینات ریباند بر تعادل ایستا (P=0.002) و پویای (P=0.001) کودکان کم توان ذهنی بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت تمرینات ریباند در توان بخشی کودکان کم توان ذهنی موثر می باشد و از این روش می توان در توانبخشی حرکتی این کودکان استفاده نمود.

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش، بررسی مقایسه ای درک استعاره ی مفهومی کودکان عادی و کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر فارسی زبان بر اساس الگوی لیکاف و جانسون (1980) است.روش: پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای است و نمونه ی مورد بررسی شامل 15 کودک عادی فارسی زبان مدارس عادی و 15 کودک فارسی زبان کم توان ذهنی آموزش پذیر مدارس استثنایی شهرستان جیرفت می شود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از این کودکان خواسته شد تا پرسش نامه ی درک استعاره ی مفهومی محقق ساخته را تکمیل کنند. برای تجزیه و تحلیل و همچنین آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون تی برای مقایسه ی میانگین نمونه های مستقل و تحلیل چندمتغییره استفاده شد.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین درک استعاره مفهومی در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر از کودکان عادی کمتر است (P<0.50).نتیجه گیری: عملکرد کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر در درک استعاره ی مفهومی با کودکان عادی تفاوت دارد.